Karin Smirnoff, opvolger van Stieg Larsson: "Als ieder mens tegen zichzelf zou zeggen dat hij genoeg heeft, zou de wereld er heel anders uitzien."

Mijnbouwactiviteiten in het Zweedse Arctische gebied, waar klimaatverandering nieuwe zakelijke kansen creëert. Strijdbare milieuorganisaties. Gemeenschappen die zich openstellen voor groen geld. En zakenlieden staan ​​altijd klaar voor greenwashing . En natuurlijk ook de opkomst van extreemrechts. Sadomasochisme. Opeenvolgende lijken. En heel veel intriges. Karin Smirnoff (Umea, 1964) kruipt in The Fangs of the Lynx (Destino/Columna) voor de tweede keer in de huid van Lisbeth Salander, het personage dat Stieg Larsson creëerde in de Millennium -saga.

En ze uit haar bezorgdheid over de huidige situatie: "We leven in een tijd waarin het steeds belangrijker wordt om te begrijpen waar we naartoe gaan en wat er gaat gebeuren. Wat gebeurt er als de meerderheid klimaatverandering ontkent terwijl het bewijs overal aanwezig is, maar er politici en anderen zijn die blijven beweren dat het niet bestaat? Het is alsof de wereld niet naar hetzelfde doel streeft of naar het welzijn van iedereen, maar alleen naar dat van zichzelf."

"Mensen plunderen uit ijdelheid", schrijft hij in de roman, en tijdens een bijeenkomst op de Zweedse ambassade in Madrid bedenkt Smirnoff dat "als ieder mens zichzelf zou vertellen dat hij genoeg heeft, de wereld er heel anders uit zou zien. Maar de meesten kunnen dat niet. Het is heel moeilijk op persoonlijk vlak: Heb ik genoeg? Ben ik hebzuchtig? En als je het breder bekijkt, is het nog moeilijker. Er zijn overal Trumpisten die steeds meer willen. Ze zijn nooit tevreden. Maar dat is al eeuwen zo, alleen zijn we ons er nu constant van bewust. Het soort persoon dat Trump is, heeft altijd bestaan. Er zijn altijd dictators geweest. Het is niet nieuw, maar het is via sociale media en de pers op een andere manier een beweging geworden."

"Als ieder mens tegen zichzelf zou zeggen dat hij genoeg heeft, zou de wereld er heel anders uitzien."

Sommige populistische politici vindt hij "slim omdat ze een andere taal gebruiken, ze spreken op een manier die mensen kunnen begrijpen. Ze hebben hun agenda en verbergen die achter andere dingen. Ze zeggen dat ze alle autofabrieken in de VS weer gaan opstarten. Veel mensen zullen dat fantastisch vinden. Met een serieuzere houding zou die politicus misschien zeggen dat we degenen die niets hebben moeten helpen en dat we misschien wat hogere belastingen nodig hebben. Maar mensen willen dat soort dingen niet horen. Ze willen horen dat alles goed komt en geweldig zal worden. En hetzelfde gebeurt in Zweden met de extreemrechtse Zweden-Democraten. Ze praten over lagere gas- of elektriciteitsprijzen. Alles draait om geld. En mensen denken: geweldig. En ze stemmen zonder te bedenken dat achter die agenda een andere, veel angstaanjagender agenda schuilgaat: alle immigranten uitzetten. Werken voor het blanke ras. Ik haat feministen, homoseksuelen, alles wat geen blanke man met een traditionele vrouw is."

"In Zweden," herinnert hij zich, "besloten ze om van een groep gekke campagnevoerders te veranderen in gevestigde politici. In plaats van bomberjacks te dragen en hun hoofd kaal te scheren, trokken ze een stropdas en een pak aan. Nu hebben ze 20% van de stemmen. Daar gingen de boeken van Stieg Larsson over. En om dit te stoppen, moeten mensen hun ogen openen en de impact ervan zien. En politici moeten moediger zijn en nadenken over hoe ze beleid kunnen voeren dat de meerderheid ten goede komt," benadrukt hij. En hij concludeert dat er in de Nordic noir "altijd een traditie met een antikapitalistische inslag is geweest. Je hebt de journalist, de macht, en je wilt die op de een of andere manier bestrijden. En daarom zijn er helden zoals Salander." Hoewel het er nu niet op lijkt dat het dezelfde kant opgaat als de wereld. "Ik weet dat we meer Salanders nodig hebben", glimlacht Smirnoff.